Białko serwatkowe zaliczane jest do kompletnych protein ze względu na dużą zawartość niezbędnych aminokwasów egzogennych. Aminokwasy te nie są produkowane przez organizm, dlatego muszą być dostarczane z zewnątrz.
Koncentrat białka serwatkowego
różni się od izolatu przede wszystkim czasem wchłaniania, zawartością białka oraz dodatkowych substancji pokarmowych.
Powstaje na drodze mikro- lub ultrafiltracji.
Zawiera średnio od 65 do 80% białka, 3-10% węglowodanów (laktoza) oraz 3-6% tłuszczów.
Jego wartość energetyczna jest wyższa od izolatu, dlatego częściej stosowany jest w okresie budowania masy mięśniowej.
Zaletą jest również duża zawartość laktoglobuliny oraz immunoglobuliny – składników bioaktywnych.
Hamuje procesy kataboliczne oraz uzupełnia niedobory białka w diecie.
Jeżeli chodzi o
izolat,
to powstaje on z koncentratu białek serwatki.
W procesie mikrofiltracji przepływu krzyżowego koncentrat rozbijany jest na „drobniejszą formę aminokwasową”, przez co czas jego wchłaniania jest krótszy.
Posiada także wyższe stężenie samego białka (od 80 do 95%). Wiąże się to z większą zawartością niezbędnych aminokwasów egzogennych oraz niższą ilością węglowodanów (laktozy) i tłuszczów.
Przeważnie stosowany w okresie redukcyjnym oraz po ciężkich treningowych siłowych.
Plusami są: lepsza rozpuszczalność w wodzie, mniejsza zawartość laktozy oraz niższa kaloryczność (przypadająca na porcję).
Ze względu na niższą zawartość składników odpowiadających za odczuwanie smaku może być mniej „smaczny” od koncentratu.
Jeżeli chodzi o ilość przyjmowanych porcji, to powinna być ona uzależniona od ogólnego poziomu białka w diecie.
Najefektywniejsze stosowanie to okres okołotreningowy, 30 minut przed treningiem lub tuż po, a także jako dodatek do posiłków.
Pamiętajmy, że odżywki białkowe uzupełniają niedobory białka i nie powinny być jego jedynym źródłem, a dodatkiem do zbilansowanej diety.
Michał Droszczyński
Autor zdjęcia: Hubert Przybysz
